Płatny urlop wypoczynkowy to prawo każdego pracownika, wynikające z art. 152 i następnych przepisów Kodeksu pracy. Urlopu wypoczynkowego pracownik nie może się zrzec.
Jeżeli pracownik podejmuje pracę po raz pierwszy, to w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym.
Pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi urlopu w roku, w którym pracownik nabył do niego prawo. Niewykorzystany urlop powinien być udzielony do 30 września następnego roku kalendarzowego.
Jaki jest wymiar urlopu wypoczynkowego?
Na to pytanie odpowiada przepis art. 154 Kodeksu pracy. Każdy pracownik ma prawo do:
20 dni urlopu wypoczynkowego – jeżeli staż pracy tego pracownika (u wszystkich dotychczasowych pracodawców) jest krótszy niż 10 lat albo
26 dni urlopu wypoczynkowego – jeżeli staż pracy tego pracownika (u wszystkich dotychczasowych pracodawców) wynosi co najmniej 10 lat.
WAŻNE
Na podstawie art. 158 Kodeksu pracy, pracownikowi, który wykorzystał urlop za dany rok kalendarzowy, a następnie uzyskał w ciągu tego roku prawo do urlopu w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający.
Jak liczy się staż pracy do urlopu wypoczynkowego?
Przede wszystkim – na podstawie art. 1541 Kodeksu pracy, do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy.
A jeżeli dany pracownik jednocześnie pozostawał w dwóch lub więcej stosunkach pracy – wliczeniu do urlopowego stażu pracy podlega także okres poprzedniego niezakończonego zatrudnienia w części przypadającej przed nawiązaniem drugiego lub kolejnego stosunku pracy.
Te wcześniejsze okresy zatrudnienia są brane pod uwagę przy obliczaniu wymiaru urlopu wypoczynkowego na podstawie świadectw pracy, które pracownik powinien przedłożyć nowemu pracodawcy.
A w przypadku nadal trwającego zatrudnienia u innego pracodawcy (np. na część etatu) konieczne jest oświadczenie pracownika, które może być potwierdzone np. zaświadczeniem o zatrudnieniu wystawionym przez inny zakład pracy.
Ponadto na podstawie art. 155 Kodeksu pracy, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z tytułu ukończenia:
1) zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej – przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
2) średniej szkoły zawodowej – przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
3) średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych – 5 lat,
4) średniej szkoły ogólnokształcącej – 4 lata,
5) szkoły policealnej – 6 lat,
6) szkoły wyższej – 8 lat.
Okresy nauki, o których mowa w pkt 1–6, nie podlegają sumowaniu. Czyli jeżeli pracownik ukończył liceum i studia wyższe (także licencjackie), to do urlopowego stażu pracy liczy mu się z tego tytułu jedynie 8 lat.
Przy czym istnieje zasada, że gdy pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest korzystniejsze dla pracownika.
Do urlopowego stażu pracy liczą się także inne przewidziane w odrębnych przepisach okresy, w tym m.in.:
– okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych,
– udokumentowane okresy zatrudnienia przebyte za granicą u pracodawcy zagranicznego,
– okres odbywania czynnej służby wojskowej,
– okres odbywania zawodowej służby wojskowej,
– okres, za który przysługuje odszkodowanie, w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślny lub umowy o pracę zawartej na czas określony z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, określonych w odrębnych przepisach (art. 361 k.p.),
– okres urlopu wychowawczego (art. 1865 k.p.),
– okres prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego lub pracy w takim gospodarstwie, prowadzonym przez współmałżonka.